چیه داداش ...................................... !!!!!!!!                                  

رمضان 

ماه رمضان آمد و تمرین صبوری

    هنگام دعای سحر و رزق سحوری

    برخیز که از قافله راز نمانیم

      حیف است نیابیم در این جمع حضوری

                                          من آمدن ماه مبارک رمضون رو به همه ی مسلمانان جهان تبریک می گم

                                                                            نظر یادتون نره 

 گاه...

گاه مردم هیچ توجهی به کارهایی که

  برایشان انجام میدهیم نمیکنند

  تا زمانیکه از انجام آن کارها دست بکشیم.

آری دلم گرفته٬ از این روزگاران بی فروغ ! از این تکرارهای ناپایان !

دلم گرفته از این همه کینه …. این همه دروغ !

از این مردمان نا مهربان و بی وفا دلم گرفته …….

دلم برای کوچه پس کوچه های مهربانی ها تنگ است !

دلم تنگ است برای کودکی ام که پاورچین پاورچین روی سنگفرش های زندگی بی دغدغه قدم می زدم !

دلم برای دلتنگی های شیرین و انتظارهای کشنده تنگ است…!

نمی دانم کدامین نامهربان ٬ خواب را از دیدگانم دزدید که

اینگونه در حسرت و دلتنگ خواب شیرینم سرگردانم ؟!

دلم گرفته ! دلم تنگ است ! روزگار چشمانم طوفانی است و در انتظار باران های سیل آساست…..

آره !

این روزا دلم بدجوری گرفته … چشمام منتظر یک بهونه است

که هی بخواد بباره….

گاهی ...

گاهی غمهای كوچكی به سراغت میآيد...

و گاهی غمهای بزرگ..

گاهی تصورمیكنی خيلی بدشانسی.

گاهی دلت میخواهد در دنيای ديگری زندگی كنی!

گاهی میخواهی باغم هايت بجنگی...

وگاهی تسليم میشوی!

فراموش نکن  كه زندگی بالا و پايين دارد

زندگی شادی و غم دارد؛غمها در پختگی و كمال شخصیت انسان مؤثّرند.

                                   ســــــــــــــــــــــــــلام امید وارم از عکس هایی که گذاشتم  خوشتون بیاد

                                                                 بقیه ی عکس ها در اددامه مطلب 

                                                                             نظر یادتون نره

   شرارت از سرو روش میباره !

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

کودکی ....

کودکی در مدرسه رفت به نزد استاد
که بپرسد زچه انشاء به او بیست نداد
پسرک بود بسی عاقل و باهوش زرنگ
هیچ عذری نپذیرفت بهر حیله ورنگ 
گشت استاد ملول ازپس ابرام صغیر 
گفت این شرط ادا کن و زمن بیست بگیر
خواست استاد رها گردد از ان کودک خرد
لاجرم کرد طلبی کو بنظر شرطش برد 
گفت خواهم که بیاری ز برایم زبهشت 
ذره ای خاک ایا کودک نیکو بسرشت 
روز دیگر همه حاضر سر درس استاد 
کیسه خاک همان طفل روی میز نهاد 
چشم استاد چو بر کیسه فتاد او خندید
 که چگونه زبهشت کیسه خاک اوردید 
گفت کودک چو قدم مادر من زد بحیاط 
خاک پایش همه چیدم بسی با احتیاط
خود نگفتی مگر هست بهشت توی جهان
پس بگفتی که باشد زیر پای مادران
این ذکاوت چو استاد از ان کودک دید
بیست را داد و سر ان پسرک را بوسید

دستم به آرزوهایم نمی رسد

آنه...

دلبر....